از مدرسه موش ها تا شهر موش ها ۲
به راستی فیلم شهر موشها ۱ یکی از خاطره انگیزترین فیلم های سه دهه گذشته است. این فیلم در دهه شصت، به کارگردانی سینمایی محمدعلی طالبی و کارگردانی عروسکی مرضیه برومند در اوج تهاجم بی رحمانه عراق به ایران و در زمان جنگ تحمیلی ساخته شد.
شهر موشها برای ردهٔ سنی کودکان ساخته شده بود و عروسکهای بازیگر آن قبلا در سریال تلویزیونی مدرسه موشها ایفای نقش کرده بودند. مدرسه موشها بخشی از یک جُنگ بود، یک جُنگ ۱۱- ۱۰ قسمتی که سال ۶۰ پخش میشد و قرار بود بچهها را تشویق کند که مدرسه بروند. گروه کودک شبکه ۱، طرح ساخت این بخش را به مرضیه برومند سفارش داد. البته آن موشها با موشهای نسخه نهائی خیلی فرق داشتند، خیلی بیرنگ و رو بودند و غیر از کپل و عینکی بقیه شخصیتها شکل نگرفته بودند.
صوفیا محمودی – شعر «میرم مدرسه. جیبام پره فندق و پسته» را سرود و محمد رضا علیقلی موسیقی را تنظیم کرد. بیشتر متن سریال مدرسه موشها را احمد بهبهانی نوشت. شاعر شعر «ک مثل کپل…» که برای تیتراژ سریال مدرسهٔ موشها استفاده میشد سیدابوالقاسم حسینی ژرفا می باشد.
به علت استقبال زیاد مردم سری دوم مدرسه موشها در ۱۰۴ قسمت ساخته و به نمایش گذاشته شد و آخرین قسمت آن در سال ۶۳ جمعه ظهرها به نمایش گذاشته شد. سال ۶۳ در دوره اوج سریال مدرسه موشها، شهر موشها ساخته شد و در سال ۱۳۶۴ به نمایش گذاشته شد. برنامه تلویزیونی مدرسه موشها که در اوائل دهه ۱۳۶۰ صرفاً قرار بود بچهها را به مدرسه رفتن تشویق کند به چنان محبوبیتی رسید که این فیلم سینمایی از روی آن ساخته شد. برخلاف سریال تلویزیونی مدرسه موشها، بخش بسیاری از این فیلم در فضای باز فیلمبرداری شد.
داستان این فیلم روایتگر داستانی است که در آن یک گربه سیاه که موشها به آن میگفتند «اسمشو نبر» به شهر موشها حمله میکند. به خاطر همین موشها به یک شهر دیگر میروند. قرار میشود پدرها و مادرها از راه سخت و کوتاه بروند تا شهر را آماده کنند و بچهها هم با معلم و آشپزباشی راه طولانیتر را انتخاب میکنند. این فیلم با هزینه یک میلیون و دویست هزار تومانی در زمان اکران از فروش قابل توجهی برخوردار و جزو فیلم های موفق سینمای ایران به حساب می آید.
و اما فیلم شهر موشها ۲ این فیلم عروسکی موزیکال ایرانی به کارگردانی مرضیه برومند و تهیهکنندگی منیژه حکمت و علی سرتیپی در سال ۹۳ ساخته شده در کل این فیلم قسمت دوم شهر موشها بهشمار میرود. بودجه این پروژه ۶ میلیارد تومان بوده اما به کارگردانی مرضیه برومند با هزینهای نزدیک به ۱۰ میلیارد تومان ساخته شد. این فیلم در ۸۵ سینما در سراسر کشور به نمایش درآمده و از استقبال فوق العاده ایی برخوردار شده است.
در فیلم شهر موش ها ۲ ما شاهد هنر نمایی شخصیت های آشنای مدرسه موش ها و به دنبال آن شهر موشها هستیم. اما نکته قابل توجه رشد سنی شخصیت ها با گذشت زمان است در این فیلم موزیکال ما شاهد شخصیت هایی هستیم که بزرگ شده و حتی ازدواج نموده اند فرزند دارند، هر کدام با توجه به خصوصیات خود شغلی اختیار نموده و زندگی عادی خود را بعد از آن داستان ها دنبال می کنند. در این فیلم ما با داستانی جدید روبرو می شویم داستانی که با کنجکاوی بچه موش ها و ورود یک بچه گربه به شهر اتفاق می افتد بچه گربه ایی که سفید است و بر خلاف اسمش رو نبر گربه ی سیاه داستان قبل دوست داشتنی است و زیبا. پدر این گربه کوچک توسط اسمشو نبر کشته و او توسط مادرش به آب انداخته شده تا نجات پیدا کند. اما گربه ی سیاه با همدستان خود پیگیر او هستند تا او را هم بکشند ما دلیلی از دشمنی گربه ی سیاه و سفید را در فیلم نمی یابیم. نکته قابل تعمل در هر دو شماره از شهر موش ها ورود شخصیت قهرمان از بیرون داستان یا به عبارتی بیرون شهر به داستان شهر موش هاست ما در فیلم شهر موش ها در اوج مشکلات شاهد ورود شخصیت موش کاراته کار و کمک آن به بچه موش ها هستیم. در شماره ۲ هم این اتفاق با حضور شخصیت نه چندان خوش چهره و با نام با معنای کوراولموش هستیم این نام از آن جهت که در ترکی آذری به فرد کور شده گفته میشود و در داستان نام یک موش کور می باشد جذابیت کاذبی را القا می کند که در ادامه داستان با لهجه و گویش آن شخصیت این گفته تایید می شود.
نکته جذاب دیگر در این فیلم موزیکال استفاده از ملودی ها و اشعار پر انرژی می باشد که با به وجد آوردن تماشاچی در هر گروه سنی و القای توانایی و توانستن در کودکان که مخاطبان اصلی آن به شمار می روند وظیفه خود را به نحو احسنت انجام می دهد. استفاده از واژه پنج گوشه شهر به جای واژه معمول چهار گوشه شهر جای تأملی دارد که ذهن نقاد را درگیر تفکرات نویسنده می کند.این فیلم هم مانند بسیاری از محصولات سینمای ایران از تبلیغات تجاری مصون نبوده و ما علائم و نشانه های تجاری را در بعضی از صحنه ها رویت می کنیم.